Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

Άοκνα



Άοκνα  σύννεφα και άοκνες εκτάσεις

εκεί που ζούμε τις μικρές μας παραστάσεις

εκεί που θέλησες στο μέλλον ν ‘αποδράσεις

με μονοπάτια από τσιμέντο και χαρτί



Άοκνες θύμησες και άοκνες προτάσεις

μεθυστικές προσωπικές σου ανατάσεις

άσαρκα άστρα λαμπυρίζουν στις εντάσεις

σε μια τρελή μυσταγωγία της ζωής



Άοκνα ζήτησες το μέλι να κεράσεις

στους γαλαξίες που διπλώνουν να περάσεις

στους μύριους πόθους και μικρές μας αναστάσεις

το χώμα σίδερο , αχάτη φυλακή



Περικοκλάδες ανατέλλουν στις διαβάσεις

σε σπρώχνει η μοίρα τα μικρά να προσπεράσεις

σε κήπους ζωηρούς το αύριο να διαβάσεις

εξημερώνοντας αγρίμια και στρατούς



Η ανθρωπότητα ξεπέρασε το νήμα

εκεί που άλλοτε σε ξέβρασε το κύμα

συμμορφωμένος με την ίδια σου ευθεία

ακολουθώντας τις αρχέγονες κλωστές



Ένα το φως και μπρος στη φύση σου προβάλει

παιδία του ήλιου με στεφάνια στο κεφάλι

οι νικητές από μια κόλαση μεγάλη

αφήνουν πίσω τα σκοτάδια μιας ζωής



που τη σημάδεψαν ανέλπιδες αιτίες

καταστροφές ,ευτελισμοί ,υπεραξίες

ο υπερούσιος τροφός που ξεπροβάλει

υπενθυμίζει τις μεγάλες προσταγές



Να ζεις στα έμβια και ν ‘αγαπάς με βία

Όσα χαρίστηκαν και έχουν ξεχαστεί

Την ακατάπαυστη βουή και τη σοφία

Που ’χουν τα σπλάχνα και οι ρίζες μες στη γη






Δεν υπάρχουν σχόλια: