Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Στον αιγιαλό



Στον αιγιαλό

Στον αιγιαλό
Εκεί μπροστά να ζήσω
Να ατενίζω το άπειρο ,της θαλάσσιας μάζας
Να καταπατήσω και να καταπατηθώ
Εκεί στο φλοίσβο
Στον παφλασμό των κυματικών αναδιπλώσεων
Τον ασύμβατο
Με την ψιλή άμμο
Να αράξω
Να απλωθώ
Πίσω απ τον ορίζοντα
Πίσω απ τη ζωή να συνεχίσω να ζω
Πίσω απ τις αξίες
Μπροστά στην απλότητα που μου προσφέρεται απλόχερα
Να ξεχάσω τις ανάγκες
Την πόση ,τη βρώση ,την ηδονή
Τις ηδονές
Να απλωθώ
Σημαινόμενος
Σημαντικός
Ασήμαντος
Εκεί που ξεβράζονται τα κουφάρια
Κακοφορμισμενα ,ακέφαλα
Τα συντρίμμια
Που αυτοανακοινώνονται
Που αυτοπροσδιορίζονται
Και τώρα που το σκέφτομαι
Θέλω να γίνω δράκος
Να ΣΑΣ κάψω με τη φωτιά μου
Μα είμαι ένας γεωσκώληκας
Αναδεύοντας το υπέδαφος
Θα είμαι
Αηδιασμένος μάλλον
Από την άμμο
Χώμα τρώω
Αλλά στον αιγιαλό
Όλα αλλάζουν
Και συ
Αφήστε με να πω ελεύθερα
Ή φυλακίστε με
Ποιος μπορεί να ζήσει χωρίς φυλακή;
Ποιος μπορεί να σκαλίσει την άμμο;
Πρωινές αναλαμπές
Δειλινά αξημέρωτα
Μια ύστατη λάμψη
Και πόθος
Δίψα
Θα σε ξεδιψάσει ο αιγιαλός
Θα σε ξεδιψάσει το μάτι
Θα σε διασύρει η δροσιά
Ο ευτελισμός των πέντε αισθήσεων
Και η έκτη η ανίκητη
Ο αιγιαλός θα μετεωρίζεται
Αγέρωχος
Και συ θα ακουμπάς τα χείλη σου
Πάνω στις σάρκες
Απαραίτητος
Παραιτημένος
Στον αιγιαλό όλα αλλάζουν
Και πάντα μένουν ίδια
Σαν εσένα